Presentatieblog

De één is een bekend spreker, de volgende een superfanaat, maar wat deze mensen allemaal delen is de ongelofelijke passie voor het vak van public speaking. De communicatie, skills, het delen van gave verhalen en de groei die daar bij komt kijken. Hierbij een lijst van bloggers, twitteraars en experts die hun kennis met je delen.

Ik eet graag vlees. Er is weinig waar ik zo van kan genieten als een malse biefstuk met pepersaus of een goed gemaakte verse hamburger. Vlees is het startpunt van mijn menu: bij elke boodschap die ik doe is de vraag wat ik eet bij mijn vlees. Een dag geen vlees gegeten is hetzelfde als een dag niet gegeten.

En dat staat op het punt radicaal te veranderen. Niet omdat ik mezelf heb veranderd, of vlees ineens vies ben gaan vinden, maar door de grandioze woorden van één man, die met een magistrale speech mijn liefde voor vlees met harde hand de nek om draaide. Mijn liefde voor vlees is zo dood als de koe in mijn hamburger – en dat door één speech, van één man. Wat is hier gebeurd?

Je kent vast wel deze situatie: Je start een speech op youtube en eigenlijk bepaal je in de eerste 30 sec of je het filmpje af gaat kijken of niet. In andere woorden, de speech houdt je aandacht vast of niet. Aan de andere kant herken je het waarschijnlijk ook dat als je zelf speecht, je ‘enigszins op gang’ moet komen als je start. De eerste minuut is toch spannend en je zoekt soms wat naar woorden. Deze blog gaat om hoe je meer regie krijgt over de start van je speech, juist omdat het begin van je verhaal zo belangrijk is voor de impact.

Doe je ogen eens dicht, en stel je voor dat je op een podium staat voor een grote groep mensen. Wat voel je dan? Als het goed is voel je iets. Of het nou zenuwen zijn, of een enorme drang om je verhaal te vertellen – door het enkel visualiseren van een gebeurtenis, ben je een stap dichterbij het realiseren ervan.

“Iedereen kan alle klanken maken met z’n stem”. Zo start stemcoach Eva Wilms haar training voor de complete groep op het Great Communicators kantoor. Deze stelling landt natuurlijk bij iedereen anders. Voor mij is het zingen van Vader Jakob al onmogelijk, dus voelt de belofte moeilijk te geloven. Toch loop ik die avond de deur uit met m’n eigen stembediening. Hoe kan dat?

Talent. Dat woord houdt me al mijn hele leven bezig. Ik ben niet goed in sport, heb geen bijzondere hobbies en blink nergens echt in uit. Als Joni dan ook blij verkondigd dat we een talentworkshop gaan doen, stelt een venijnig stemmetje in mij de vraag die me al mijn hele leven bezig houdt; heb ik wel een talent?