Wat is het genieten van de Olympische winterspelen in Sotsji! En wat doen we het goed als klein kikkerlandje! Topsport inspireert, dat is zeker. Het inspireert ons bij onze eigen prestaties. Wat kunnen we leren van onze schaatshelden in Sotsji? Wat is hun geheim?

Na een training raak ik bij de borrel in gesprek met de directeur van een onderneming: een vlotte stevige dame met een geweldige visie. Ze wordt regelmatig gevraagd om te spreken, maar draagt dat bijna altijd over aan een mannelijke collega. Tenzij ze er echt niet onderuit kan. ‘Waarom?’ vraag ik. ‘Ik hoef niet zo nodig’. ‘Hij kan het goed en ik ben niet zo’n briljante spreker’, antwoordt ze.

Ik ben een echte zoetekauw: heb een grote voorliefde voor koekjes, ben gek op chocolade en zet in geval van ‘nood’ gerust een pak vlokken aan mijn mond. Tot grote hilariteit van mijn kinderen, die (net als ik) ook graag snoepen. Jamie Oliver heeft er met zijn meesterlijke TEDtalk echter voor gezorgd dat er bij ons thuis rigoureus minder gesnoept wordt. Impact heeft hij dus zeker gemaakt met zijn speech en niet alleen bij ons: zijn TEDtalk werd meer dan 3 miljoen keer bekeken en hij kreeg er zelfs een TED award voor.

Je herkent vast wel de volgende situatie: je begint vol interesse te luisteren naar de toespraak van een spreker op een seminar of congres, maar al snel kun je je aandacht er maar moeilijk bijhouden. Veel sprekers wijden teveel uit, zijn niet goed te volgen of simpelweg niet boeiend genoeg. Een van de belangrijkste oorzaken is dat veel sprekers zich vooral bezig houden met de inhoud en veel minder met de verpakking, terwijl dat nu juist het verschil maakt. De verpakking, de vorm, zorgt ervoor dat de boodschap echt binnenkomt. Het zorgt ervoor dat je publiek niet beleefd luistert (of doet alsof), maar op het puntje van zijn stoel zit.