Podium: droom of nachtmerrie?

“Als ik jou nu mijn verhaal vertel, doe ik dat ontspannen en vermakelijk. Met een groot gemak schud ik anekdotes uit mijn mouw, maak ik je aan het lachen en… weet ik dat dit verhaal jou aan het denken zet. Hoe kan het dan… dat het moment dat ik het podium betreed dit gevoel mij verlaat? Alsof de zeepbel van vertrouwen uit elkaar spat. Ik begin te bazelen, te denken over alles behalve de presentatie en een witte wolk neemt plaats in mijn gedachten. I’m all over the place. Hoe kan dit?”

Spanning
Je zou misschien zeggen dat deze bovenstaande tekst van een beginnend spreker afkomstig is. Maar niets is minder waar. Great Communicators coacht veel professionals die totaal boven hun stof staan, maar door de aanwezigheid van publiek ineens in een andere state of mind komen. Herkenbaar? Een tijd geleden is er een enquete geweest waar de vraag werd gesteld waar je de meeste angst voor hebt: Spreken in het openbaar stond op nummer 4. Nog boven de angst voor terrorisme. De verklaring hiervoor? Tachtig paar ogen die je bekijken, kritische blikken, ongeïnteresseerde smsers op de achterste rij, dat maakt je kwetsbaar!

Bekrachtigend denken
Al deze dingen kunnen je aardig van je stuk brengen. Hoe kan het nu dat goede sprekers hier dan geen last van hebben? Allereerst wil ik hier een kleine nuance geven. Bijna elke grote spreker die ik heb gesproken, blijkt zenuwachtig te zijn voor ze het podium opgaan. Het verschil is alleen, dat het veel minder effect heeft op hun uiteindelijke performance. Eén van de dingen die goede sprekers doen is dat ze bekrachtigend over zichzelf denken. Ze hebben sterke intenties en stellen ‘handige’ vragen die hun performance sterker maken…

Strategie voor topprestatie
Hoe denk je over jezelf als je een groep toespreekt? Spreek je jezelf goed toe of ontkracht je jezelf? En wat voor een vragen stel je jezelf? Lang heb ik voor elke presentatie mezelf de volgende vraag op een ietwat cynisch toon gesteld “wie ben ik om iets te vertellen?” Een overtuiging die mezelf totaal onderuit haalde. Ik besloot een paar jaar geleden deze vraag te veranderen in: “wie ben ik om iets te voegen?” Nog steeds doe ik dit en deze vraag brengt me veel verder.

Wat past bij jou?
Welke vraag past nu bij jou? Welke vraag bekrachtigd jou? De vraag: “wie ben ik om iets te vertellen” maakte me heel onzeker. “Ja wie ben ik nu eigenlijk om daar te staan?” Het moest groots zijn en bracht me in een veld van ‘dat het dus nooit genoeg is’ Toen ik mezelf de vraag stelde wat ik nodig heb om me in de juiste modus te brengen, kwam ik op het idee dat ik iets wil toevoegen. Dit was voor mijn brein een stuk overzichtelijker. Als ik mezelf de vraag stel wie ik ben om iets toe te voegen, kom ik in een constructieve mindstate en ga ik aan concrete dingen denken als: ik wil toevoegen dat mensen meer vanuit hun hart spreken, een leuke dag hebben, geïnspireerd de deur uit lopen etc. Het gevolg is dat ik direct meer zin heb in de presentatie en ik voel dat ik dat ook kan toevoegen. Kortom: stel jezelf dus de vraag wat je nodig hebt om krachtig te zijn en maak daar dan een vraag van die jou verstevigd. Per definitie geeft dit je meer zekerheid. En oja, komt het dan nog steeds voor dat je even stamelt… 1.Lach 2. Move on en deel waarvoor je hier bent. Daar zitten we namelijk op te wachten. 🙂