Het Echte Verhaal van Daniëlle Willemse

Als kind leefde ik in een wereld vol magie, waar bomen konden praten en bloemen konden zingen. Met mijn knuffelhond had ik een hechte vriendschap opgebouwd en we voerden hele gesprekken.

Door: Daniëlle Willemse

Als klein meisje was ik nieuwsgierig en zoog alles in mij op. Met mijn ouders trokken we er vaak op uit. We liepen door de kroondomeinen van Paleis het Loo en hier was veel te ontdekken. Mijn vader was een fantast en maakte van elke wandeling een belevenis. Het werd een avontuur met vuurspuwende draken, tovenaars en ridders. In mijn belevingswereld kon ik draken verslaan of mijn familie beschermen met mijn toverkracht. De fantasiewereld en werkelijke wereld liepen naadloos in elkaar over.

Mijn moeder had magische krachten om anderen te helpen. Zij was een idealist en een voorvechtster van gelijke rechten voor vrouwen, homo’s en minder bedeelden. Zij heeft het vuur in mij aangewakkerd om onrecht te bestrijden. Ik nam het op voor mijn zus, als zij straf kreeg van de meester voor iets wat ze niet had gedaan. Of ik stapte op de leraar af om verhaal te halen, als meisjes achtergesteld werden en alleen de jongens sommen mochten maken.

Ik kom uit een warm nest en was de vierde op een rij. Er was altijd leven in de brouwerij. Mijn oudste broer en zus deden alles wat God verbood en experimenteerden met drank en drugs. Ze zetten zich af tegen het gezag, zowel thuis als op school. Ik had een groot inlevingsvermogen en voelde zowel de onmacht en het leed van mijn ouders als de vrijheidsdrang van mijn broer en zus. Nadat zij voor de 2^de keer bleven zitten, werden ze met een grote groep andere leerlingen, van school gestuurd. Velen van hen zag ik in de goot belanden. Mijn ouders moesten alle zeilen bijzetten om hen niet af te laten glijden. Daardoor hadden ze weinig tijd en ruimte om zich om mij en mijn zus te bekommeren. Als jongsten waren wij twee handen op één buik. Wij hadden besloten dat wij niet tot last zouden zijn. Ik deed mijn onzichtbaarheidsmantel aan en voelde me verantwoordelijk om weer balans te brengen in het geheel. Ik wist zeker dat mijn magische krachten konden helpen.

De omgeving waar ik ben opgegroeid was streng Christelijk. Op de Bijbelbelt werd hel en verdoemenis gepredikt. Uit de Bijbelverhalen leerde ik dat iedereen gelijk was, maar in de praktijk pakte dat anders uit. Niks barmhartigheid of elkaar de hand reiken ondanks de verschillen. Mensen hadden gelijk hun oordeel klaar, zowel in de kerk als op school. Wij waren anders dan andere gezinnen met een werkende moeder en met een broer en zus, die niet de gebaande paden liepen. Ik hoefde soms maar de klas binnen te komen of ik werd er al uit gestuurd. De enige reden was, dat ik de verkeerde achternaam had. Hoe hard ik ook mijn best deed, ik kon het nooit goed doen. Ik wilde de school laten zien dat ik het wel zou halen en meer dan dat. Ik wilde iets positiefs creëren. Met de strijdvaardigheid van mijn moeder en de fantasie van mijn vader op zak, ging ik aan de slag. Ik heb op school allerlei activiteiten georganiseerd die tot de verbeelding spraken om mensen te verbinden. Daar is mijn passie geboren om magische momenten van betekenis te creëren en dat heeft mij nooit meer los gelaten.

Ik vloog uit en ben Theater, film en Televisie wetenschap gaan studeren. Ik vond het prachtig als de spotlights aangingen of de camera’s gingen draaien. Ik werkte in de zomervakantie voor festivals en evenementen en ik werd op slag verliefd op het vak. Ik wilde een rol spelen in het creatieproces van dit ‘’gesamt kunstwerk’’. Voor mij betekent het organiseren van evenementen niet zomaar feesten of partijen regelen, maar magie creëren.

Ik ben begonnen met het organiseren van evenementen voor grote bedrijven. Alle disciplines werkten met elkaar samen om de mensen die ene bijzondere beleving te geven van pure schoonheid, die op ieders netvlies zou blijven branden. We creëerden speciale shows op bijzondere plekken. Stel je lange gedekte tafels voor in een transparante tent bij een kasteel. Muzikanten komen al spelend van verschillende kanten aanlopen en nemen de gasten mee naar de tuin. In de beeldengroep van de fontein ontpopt een zangeres zich als vlinder met prachtige vleugels die alle kleuren aannemen. De show eindigt met vuurwerk die de transformatie compleet maakt, als verwijzing naar de fusie van het bedrijf. Ik wilde de mensen meevoeren op een ontdekkingstocht. Alles moest tot in de perfectie worden geregeld. Het was hard werken om magie te creëren. En de wereld erom heen was ook hard. De magiërs waar ik voor werkte, hadden vaak duistere kanten. Ze ontstaken in woede of hadden angstaanvallen. Ik maakte lange dagen, kreeg weinig betaald en de spanning op de werkvloer was om te snijden. Ik hield mijn doel voor ogen om magische momenten te creëren. Hiervoor moest ik de strijd aangaan en de beproevingen doorstaan.

Toen ik de man van mijn dromen ontmoette, kon ik deze kwade krachten beter doorstaan. Door deze stevige thuisbasis ontstond er een balans. Na een zware dag kwam ik altijd thuis in een warm bad. Dit was een goede voedingsbodem voor onze gezamenlijke kinderwens. Het zou een kroon zijn op onze liefde. We waren allebei dol op kinderen. De belevingswereld van mijn nichtjes en neefjes, brachten mij telkens opnieuw in de wondere wereld vol fantasie, waarin ik me thuis voelde.

De evenementen werden groter en groter. Van bedrijven ging ik over naar evenementen voor steden, zoals voor Zwolle, Rotterdam en Amersfoort. Ik organiseerde het 750 jarig jubileum van een middelgrote stad. De burgemeester keek over mijn schouder mee. Het mocht niet mislukken. De druk om te presteren groeide. Ook thuis groeide de druk. Ondertussen waren mijn man en ik begonnen aan een IVF traject. Ik deed alles wat in mijn macht lag om beiden te laten slagen. Op mijn werk kreeg ik veel tegenwerking, maar gelukkig had ik een team van mensen om me heen gecreëerd als een soort ‘’extended family’’. Met z’n allen werkten we met plezier 2 jaar lang aan een gezamenlijk doel, waarbij de scheiding tussen werk en privé, dag en nacht door elkaar ging lopen. De stad zinderde van activiteiten en de straten kleurden wit/rood van de vlaggen. Het jubileum was boven het gegeven van feestje voor de stad uitgestegen en was geslaagd. Alleen mijn zwangerschap was buitenbaarmoedelijk. Ik voelde zowel de vreugde als verdriet. Deze gingen hand in hand. Ik had iets moois voor de mensen in de stad gecreëerd, maar stond thuis met lege handen.

Ik wilde met evenementen mijn hogere idealen nastreven. Ik werd projectleider bij het Nationaal Comité 4 en 5 mei. De Nationale herdenking is een evenement van betekenis. Hiermee voelen de oorlogsgetroffenen zich gesterkt, erkend en gewaardeerd, zeker door de aanwezigheid van het koninklijk huis en live tv, waarmee we tevens een enorm bereik hadden om de boodschap ‘’dit nooit meer” over te brengen. De drukste plek in Amsterdam wordt 2 minuten oorverdovend stil. Dit moment is magisch.

De verhalen van de mensen die de oorlog hadden meegemaakt, raakten me diep. Ik sprak oorlogsgetuigen die de dood in de ogen hadden gekeken en de donkerste kant van de mens hadden gezien. Desondanks wisten zij de positieve ‘’drive’’ te behouden evenals het vertrouwen in de mensheid. Voor hen wilde ik mijn werk extra goed doen. Alleen binnen het comité rustte een zware druk op het personeel en ik voelde me gevangen in een cultuur van angst, controle en uitsluiting. Het verloop was hoog. Wat ik ook deed, het was nooit goed genoeg.

Ik sloeg mijn vleugels uit en nam een volgende stap naar een internationale vredesbeweging. Ik stond aan de wieg van deze wereldwijde organisatie en heb deze in Nederland mee opgezet. Het doel was om mensen met kunst en muziek te inspireren om zelf aan de slag te gaan voor vrede. Ik produceerde met een klein team activiteiten en campagnes. Het hoogtepunt was een mega productie, een concert met artiesten uit conflictgebieden, die met elkaar musiceren. Dit zou de inspiratiebron en het vliegwiel voor de vredesbeweging vormen.

Terwijl wij vrede met elkaar probeerde te bewerkstelligen, was er onderling veel strijd. Naarmate de evenementen groter werden, groeiden de ego’s mee. De ambitie was torenhoog. Mensen om me heen kregen een burn out, er ontstonden onderlinge ruzies tussen twee culturen binnen het bedrijf en een principieel geschil tussen de initiatiefnemer en de regisseur.

Ik vormde het hart van de organisatie. Bij mij konden alle teamleden altijd terecht. Ik putte mezelf uit, maar het was tegelijk een soort drug. Ik was verslaafd aan de kick van deze spanning en voelde me thuis in een wereld vol strijd waarin ik van betekenis kon zijn. Het evenement werd een succes, maar voor mijzelf was het een mislukking. Terwijl ik de volgende dag allerlei sms-jes en facebookberichten binnenkreeg van mensen die in hun hart waren geraakt, was ik in een lege concertzaal afvalbakken aan het verzamelen en voelde mezelf waardeloos. Het oordeel over mezelf was keihard. Ik kon geen licht en lucht meer brengen, alleen maar zwaarte. De magie had gewerkt, alleen niet voor mij. Om het project en mezelf weer leven in te blazen, moest ik loslaten en ik heb mezelf ontslagen.

Bij het afscheid werd ik bedolven onder de complimenten. Ik werd opgehemeld en omschreven als Moeder van de beweging. Mijn adem stokte. Dit sloeg in als een bom. Ik? Moeder? Deze rol had ik na mijn mislukte IVF pogingen op mijn werk geprojecteerd. Ik zorgde goed voor alle medewerkers en vrijwilligers. Ik had het project handen en voeten gegeven, maar was daarbij mezelf vergeten.

Ik moest afkicken en kreeg allerlei lichamelijke klachten. Ik moest mezelf weer hervinden. Ik realiseerde me dat betekenis geven niet alleen ontstaat door wat ik doe, maar ook door wie ik ben.

Ik blijf in magische momenten en sprookjes geloven. Die bestaan wel! Alleen ze lopen niet altijd zoals gedacht. Ik heb mijn prins gevonden. En evenementen van betekenis organiseren is nog steeds mijn passie, maar wel op een andere manier. Ik wil magische momenten van betekenis creëren, waarbij ik naast anderen ook mezelf kan voeden. Dat haalt het kind in mezelf weer naar boven.

Daniëlle deed mee met de opleiding Het Echte Verhaal. Dit is het verhaal waar zij in de opleiding aan heeft gewerkt. Wil jij aan de slag met het echte verhaal achter jouw bedrijf, visie of product? Kom dan de sfeer proeven en zet de eerste stap bij één van de workshopavonden van Het Echte Verhaal tegen de introductieprijs €35,-  (11 oktober is de eerstvolgende). Klik hier voor meer informatie & kaartjes